ELICA /ASYMMETRICA

Από τα πρώτα δευτερόλεπτα έχεις την αίσθηση ότι μπαίνεις σε ένα λευκό χιονισμένο τοπίο και όσο προχωράς βλέπεις ότι αυτό το τοπίο έχει στάμπες και πιτσιλιές από ασύμμετρες φόρμες και συναισθήματα ανθρώπων που κάποτε είχαν αγαπήσει υπερβολικά τα rhythm box. Κι ύστερα ήρθε μια μέρα που ένοιωσες ότι έπρεπε να βάλεις μια τάξη σ αυτή την εξπρεσιονιστική αμορφία κι αισθάνθηκες ένα μαγικό χέρι να τα τινάζει όλα ψηλά σαν να επρόκειτο για μια Αντονιονική βόμβα που ξεπήδησε απ το Ζαμπρίσκι Πόιντ. Τότε αποφάσισες πως μπορείς να μείνεις εδώ ,να αγαπήσεις τα σχήματα ,τις διαφωνίες , την κρυμμένη αρμονία , τα breakbeat αλλα και τους κυματισμούς της roland . Κι εκεί πού πίστευες ότι μπορείς να φτιάξεις μια συνθήκη η πορεία σού δείχνει πως αυτό το τοπίο είναι αδιαπραγμάτευτο . Όλα αιωρούνται, τίποτα δεν θέλει να τελειώσει. Η πλατφόρμα του χιονιού που στέκεσαι αποκόβεται από την υπόλοιπη γη και στο τέλος διασχίζεις αυτή την ομίχλη ,τον λευκό θόρυβο πού δημιουργεί λίγο πριν το τέλος μια μικρή μελωδία αυτή την αιώνια ελπίδα ότι κάπου μπροστά θα βρεθεί ένα άλλο κομμάτι πάγου με έναν άλλο άνθρωπο ή έστω έναν χιονάνθρωπο που κυλά στο χρόνο . Αυτή η πιθανή ένωση όπως το κόκκινο στο εξώφυλλο που συναντά το μπλε.

Κ.ΒΗΤΑ